Gisteren was het zover, het was tijd voor ons vrijgezellenfeest! We pakten braaf onze tasjes in met de dingen die op het lijstje stonden en vertrokken naar Den Haag Centraal. In de tram namen we alvast afscheid van elkaar en wensten we elkaar een fijne dag toe – je weet immers maar nooit hoe snel we uit elkaar gedreven zouden worden!
We waren op tijd bij de Bruna, en daar werden we opgevangen door Eva, die ons meenam in de trein van 11.53 richting Enschede. We zouden gaan “abseilen vanaf de Dom in Utrecht”, wat ons twee dingen leerde: één, we gingen naar Utrecht, twee: we gingen NIET abseilen vanaf de Dom. En we waren nog steeds samen. Zou het…? Ik durfde bijna niet te hopen wat ik al vanaf het begin had gedacht: wat zou het leuk zijn om juist met zijn allen op stap te gaan, niet op sekse gescheiden of wat dan ook, gewoon een dag gezelligheid en lol met onze beste vrienden en familie…
In Utrecht stapten we inderdaad uit, en wandelden we naar onze bestemming. Eva vertelde dat we de hele dag geen eten kregen. O jee… ik had al trek! Gelukkig geloofde ik haar niet 😉 Het was een eindje lopen, maar uiteindelijk kwamen we bij het Griftpark, waar de rest op ons zou wachten. We liepen het park een eindje in, liepen om een restaurant heen en… daar lag een drijvend paviljoentje in een meertje, met daarop de hele clan bij elkaar! Ik kon een big smile niet onderdrukken en deed dat natuurlijk ook niet!
In het paviljoentje stonden allerlei heerlijkheden, want iedereen had iets lekkers meegenomen. Rabarbertaart uit Epse, quiche uit Amersfoort, cacaokernen uit Den Bosch en nog veel meer. Er hingen ballonnen en daartussen hing heel sneaky zelfs een streng Wollmeise, daar moest ik hartelijk om lachen! We kregen allebei een sjerp om met daarop “Ja, ik wil!!!”. We kregen champagne en mochten gelukkig toch meeëten. We zaten daar best relaxed zo met zijn allen en het was echt heel overweldigend, dit allemaal voor ons!
We gingen na een uur of twee verder naar de volgende locatie. We wandelden richting de grachten, naar een botenverhuurbedrijfje, en daar hadden ze twee sloepen gehuurd. Eén boot voor de mannen, en eentje voor de vrouwen. Len en Naomi werden geïnstrueerd, want zij waren de schippers vandaag. Op het laatste moment kwam David nog aan, hij kon niet eerder komen, echt fijn dat hij er toch nog was! We voeren weg en Naomi had het al snel in de vingers. Onderweg werd nog een quiz afgenomen, waarbij ik vragen moest beantwoorden over Davids voorkeuren, leven en ervaringen. Ik wist meteen dat dit me vast later op de dag in een lastig parket zou gaan brengen…
We voeren over de Utrechtse grachten, en kwamen van alles tegen. Chinezen in waterfietsen, kano’s, stoïcijnse eenden, een naakte man voor een raam, driemaal een beat-boot met daarop dansende mensen ter gelegenheid van Roze Zaterdag, en nog veel meer. Helaas konden de mannen wat minder goed varen en lagen ze de hele tijd achter. Wij waren ook de beroerdste niet en draaiden af en toe een extra rondje om ze wat tijd te geven om weer bij te komen. Het was bijzonder om de tuintjes/terrasjes te zien van mensen die direct aan de gracht woonden, wat romantisch en mooi!
Na de boottocht wandelden we naar een poolcafeetje waar we wat gingen drinken. David werd natuurlijk meteen uitgenodigd voor een potje poolen, en ik kletste heel gezellig met Lilian en David en Eva en Barbara en Jurrien. Ondertussen werd er naast mij gesmiespeld over wat wij zouden moeten doen bij foute vragen, dus deed ik natuurlijk alsof ik dat niet hoorde. Ik verwachtte eigenlijk dat we hier nog een tijdje zouden blijven, maar opeens gingen we weg, en ik had nog niet eens pool gespeeld!
We wandelden Utrecht door, en ik had al een flauw vermoeden waar we heen gingen, wat in zekerheid veranderde toen David opeens was weggefietst. Ja hoor, het terrein werd bekender, en we kwamen terecht bij Davids flat. Hij had zijn bureau in de kamer gezet tegen de eetkamertafel, en zo een lange tafel gecreëerd waar we met zijn vijftienen aan konden zitten! Er werd stiekem eten gehaald, en we kletsten wat af. We aten een chinese rijsttafel, lekker, al had ik niet veel honger. Ik was eerlijk gezegd al erg moe en kreeg wat hoofdpijn, maar koos ervoor om dat te negeren omdat ik zin had om plezier te hebben.
Nu konden de vernederende opdrachten niet lang meer uitblijven, dus ik begon mezelf wat moed in te drinken… lekkere rode wijn. En ja hoor, de quiz kwam tevoorschijn, en we moesten raden wat de ander had geantwoord, hadden we het fout dan moesten we iets uitbeelden. Dat was nog niet zo makkelijk, en we zijn allebei geen ster in uitbeelden (aan hints had ik nog niet eens gedacht). Na “smurfenmuts”, “buurtbarbecue” en ” wereldvrede” ging het al snel bergafwaarts met “keiharde porno”, “de stuurman aan wal” en “zes centimeter schuim bij een biertje”. Bij die laatste gaf ik het maar op, want daar kwam ik niet meer uit, ik was te moe, te gaar en te dronken, dus erg gefrustreerd. Ik liet de eer aan David, die toen van David gelukkig wel met mij mocht trouwen.
Tijd voor het dessert, het driechocoladeijs was heerlijk en ik kwam een beetje bij, en toen was het eigenlijk voorbij. Daar was ik niet rouwig om want ik was helemaal leeg. Dat bleek ook wel, ik werd erg emotioneel, teveel verschillende gevoelens door elkaar, moeheid en adrenaline erbij en ik kwam er niet meer uit zeg maar. Maar eigenlijk was ik vooral heel erg blij en ontroerd en dankbaar voor deze geweldige dag met superlieve mensen!
Helaas reed de trein naar Den Haag Centraal niet door een gaslek aldaar, maar via Rotterdam kwamen we toch nog thuis, zo tegen half een. We gingen meteen naar bed, wat was dat een intense en geweldige dag! Foto’s heb ik niet, er zijn er wel veel gemaakt (en video, die zullen we op de bruiloft wel terugzien…), op een wazige telefoonfoto na:
