Gisteravond hadden David en ik zin om weer eens naar de bioscoop te gaan. Aangezien we Harry Potter met Eva willen gaan zien en Brüno met de familie kwamen we al snel uit op de actiefilms van deze zomer: G.I. Joe en Transformers. Het werd de eerste.
G.I. Joe was een hit toen wij klein waren, zowel als strip als als tekenfilm. Nu is er een film van gemaakt om de oude franchise nieuw leven in te blazen.
Het verhaal in een notendop: MARS, een wapenhandelorganisatie, weet de hand te leggen op een vier raketten met daarin nanomites: op nanotechnologie gebaseerde deeltjes die diverse destructieve eigenschappen hebben, zoals het geheel opeten van metaal. Je kunt je voorstellen dat deze in de hand van de verkeerde persoon dood en verderf kunnen zaaien.
De mannen van G.I. Joe, een speciale legereenheid met daarin alleen de allerbeste soldaten, proberen de raketten weer in hun bezit te krijgen. Dit alles gaat gepaard met flitsende actiescènes en veel, erg veel kapotte spullen.
Het klinkt inderdaad mager, en dat is het ook. De dialogen zijn cheesy en voorspelbaar, van enige diepte is geen sprake. Bij een actiefilm hoeft dat ook niet, al zou het leuk zijn als er wat originaliteit bij kwam kijken. Erger is, dat de actiescènes eigenlijk meestal niet zo geweldig zijn, soms moeilijk te volgen, en soms gewoon ongeloofwaardig uitgebeeld. Dit zou bij een actiefilm juist heel goed moeten zijn.
Alleen de gevechten tussen Snake Eyes en Storm Shadow zijn enigszins goed gedaan. Ook de lange achtervolging in Parijs met de enhancement suits geeft wel spanning. Toch kwamen we met een leeg gevoel de bioscoop uit. Er klopte teveel niet. Ongelooflijk, dat de makers van deze film ermee wegkomen. Hardere en grotere explosies om te proberen te verbergen dat de film eigenlijk niets om het lijf heeft.
G.I. Joke. Ga er niet heen. Wacht op de DVD. Nee, wacht tot hij op tv komt over een paar jaar. Of nee, kijk hem gewoon niet. Je bent gewaarschuwd.