Woensdamiddag moest ik naar mijn werk. Ik loop dus naar de auto (jammergenoeg had David de fiets in gebruik, dus kon ik niet genieten van het mooie weer), en stap in. Uit mijn ooghoeken zie ik een van de bouwvakkers die in de straat aan het werk zijn naar me toe komen. Ik draai dus het raampje open, zegt hij: "Heb je je schade gezien?" Schade?? WTF!!?
Dus ik stap uit, loop naar achteren, en inderdaad, schade. Best wel erge schade eigenlijk. De bouwvakker vertelt ondertussen dat hij het heeft zien gebeuren, en dat hij het kenteken heeft opgeschreven, maar dat die persoon ook een briefje heeft achtergelaten onder de ruitenwisser (deze keer dus wel). Blijkt, dat de persoon werkt bij de garage bij ons in de straat…
Ik moet wel naar mijn werk en gok het erop dat ik gewoon kan gaan rijden (het ziet er niet uit alsof de benzinetank lek is ofzo). Bij de KAN probeer ik David te bellen, maar die neemt helaas niet op. Ik ga naar binnen, lesgeven. Later kom ik weer naar buiten, nee he, sleutel zit nog in het contact. Was ik toch wel wat afgeleid toen ik uitstapte. Dus nogmaals probeer ik David te bellen, die gelukkig al thuis is en naar me toe zal komen met de sleutel. Ook hij baalt als een stekker van deze onaangename verrassing.
Later die avond lopen we langs de garage en de baas daar is gelukkig een redelijk man. Hij heeft zijn verzekering al ingelicht, en doet niet moeilijk over het feit dat zijn werknemer fout zat. Er wordt meteen een aanrijdingsformulier ingevuld, en ik krijg het mee om zelf de rest in te vullen. Ook zou ik nog even de naam en het adres van de getuige willen achterhalen.
Vandaag is dat allemaal gelukt en afgerond, en gaat het formulier op de post richting rechtsbijstandsverzekering. Wat een gedoe, waar je niet om gevraagd hebt. De schade moet nog getaxeerd worden, maar dat zal wel in de papieren gaan lopen, er is veel verbogen en beschadigd. Hopelijk wordt dit verder probleemloos afgehandeld.