Het is alweer twee weken geleden, maar we hebben zo'n goed weekend gehad, dat ik er toch nog even iets over wil schrijven. We gingen donderdagavond naar Frankenau met de hele familie Gierveld. David en ik waren er (net) als eerste, een kwartiertje later kwamen Herman en Ria, Esther en David en Peter en Lilian aan. Die avond deden we niet veel meer, aangezien het al erg laat was, en we gingen al gauw slapen.
Op vrijdag was het klusdag. Er moesten wat bomen worden omgezaagd en ook wilde Herman graag een parkeerplaats laten uithakken. Peter nam de kettingzaag en was helemaal in zijn element, terwijl David en David met pikhouweel en schop bezig gingen de (gelukkig niet bevroren) rotsgrond los te woelen. Esther, Lilian en ik hielpen mee met de iets minder zware klussen en terwijl Herman instructies gaf zorgde Ria voor de broodnodige versnaperingen. Echt teamwork dus!
Al snel waren er wat bomen omgezaagd en enthousiast ging Peter op zoek naar meer slachtoffers. Lilian mocht ook even zagen en zag er erg stoer uit… David en David schoten goed op, het ging sneller dan verwacht. Wel erg vermoeiend werk. Esther, Lilian en Ria namen het af en toe even over. Zo hadden we in een paar uur een hoop voor elkaar gekregen! Dat was maar goed ook, want het begon steeds natter te worden, en uiteindelijk ging het zachtjes regenen. Toen zaten wij al lekker binnen aan de koffie. Het cd'tje met Mika (en dan met name het liedje "Big girl (you are beautiful)" werd gedraaid en viel bijzonder in de smaak. Tijdens het afwassen was het een swingende bedoening.
We hadden op zaterdag een ontspannen dagje, waarop we er nog even lekker op uit trokken. Esther, David, Peter en Lilian waren nog niet eerder in Schloss Waldeck geweest, dus reden we daarheen. Helaas konden we niet naar binnen, en regende het ook nog wat. We liepen terug naar beneden, en zongen net "Big girl", toen er ons een paar gezette dames tegemoetkwamen, die nogal beledigd onze kant op keken. Oeps…
Die avond bekeken we de oude filmpjes die Herman en Ria hadden meegenomen. Heel bijzonder was de film van hun trouwdag, met zeer herkenbare, schrikbarend jonge ooms, tantes en bekenden. Wat bijzonder om te zien, dat mensen eigenlijk nauwelijks veranderen! Ook de jeugdfilmpjes van David, Peter en Esther vielen weer in de smaak. Met name Esthers reflex om haar armen uit te steken om opgetild te worden als ze was gevallen was natuurlijk stof tot plagerijen van haar grote broers…
Al veel te snel was het zondag en moesten we weer vertrekken. Het afscheid viel ons zwaar. Peter en Lilian namen Esther en David mee en reden achter ons aan via Arnhem. Herman en Ria gingen noordelijk via hun eigen route. Het was een speciaal weekend en ik ben erg blij met zo'n bijzondere familie. Vorige week zijn we nog eventjes in Hoogeveen geweest voor een bliksembezoek aan onze ouders.