Afgelopen vrijdag had ik weer wat moois voor elkaar:'s morgens speelde ik het op de een of andere manier klaar om met mijn hoofd tegen de kamerdeur aan te vallen (de smalle kant da, hè). Goeie genade, dat deed zeer! Je hebt dan zo'n moment, dat het gebeurd is en dat je nog geen pijn voelt, en je weet dat die even later zal toeslaan… in dat moment liep ik maar snel naar de bank, want ik had geen idee hoe erg het zou zijn…
Ik voel aan mijn hoofd en voel een enorme bult! Echt meteen, die moet in een paar seconden zijn opgekomen! En autsj, het bleef maar pijn doen. Ik dacht, ik wacht het even af, het zal zometeen wel afnemen, maar dat deed het niet echt. Ik keek eens in de spiegel en schrok: echt een ei op mijn hoofd! Wat nu? Ik kon niet zo goed nadenken, dus ik deed ook niet echt wat. Zat eigenlijk vooral te janken (van de schrik), en te wachten tot ik wat minder overstuur zou zijn. Dat schoot niet echt op, en ik begon te denken dat ik mijn emotiecentrum had gestoten ofzo…
Ik besloot David te bellen, die zou vast wel weten wat ik moest doen. Enige probleem: ik had wel het nummer ergens, maar ik zou niet weten waar. En denken ging ook wat lastiger… Dus ik op internet zoeken. Uiteindelijk maar een algemeen nummer gebeld, en via een uitgebreid menu kwam ik uiteindelijk bij een medewerker terecht, die mij doorverbond.
David had het lumineuze idee om een koud nat washandje op mijn hoofd te doen (was ik zelf nog niet opgekomen), en om verder kalm aan te doen. Maar niet gaan autorijden en lesgeven enzo. Dat zag ik ook al niet echt zitten. Tjonge, het was al een uur geleden en het deed nog steeds heel veel pijn. Na nog wat troostende woorden van David en de afspraak dat hij me met twee uurtjes weer zou bellen, hingen we op.
Ik belde Caro, want ik moest 's middags lesgeven in Zoetermeer en dat zag ik nu echt niet zitten. Caro had het geniale idee om een dokter te bellen (had ik nog niet eens bedacht) en dus deed ik dat. Ik kreeg mijn dokter zelf aan de lijn en die had een paar tips: als ik zou overgeven, naar de EHBO. Als mijn hoofdpijn vanavond erger zou worden, naar de EHBO. Wekadvies: vannacht elke twee uur even wakker gemaakt worden om te kijken hoe het ging. Je weet immers nooit met een hersenschudding. En verder rustig aan doen. Geen bloedverdunners, geen alcohol. Was ik ook al niet van plan.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik had net een bakje koffie gezet, en toen ik terug in de keuken kwam, zag ik dat ik het kopje helemaal niet onder het apparaat had gezet… balen! Dus ik heb het roostertje erafgehaald, en ben met een sponsje aan het deppen geslagen. Toen ik bijna alle koffie eruit had gehaald, zag ik, dat je het reservoirtje er gewoon uit kon tillen. Even ter illustratie van mijn gebrek aan hersenkracht…
Dus ben ik maar in bed gekropen met bovengenoemd washandje. Dat voelde een stuk beter! De bult begon langzaam wat te slinken. Ik liet zelfs, tegen de regels in, de katten even binnen, had ik wat gezelschap. Dat vonden ze wel leuk natuurlijk, en ik ook. Om half twee belde David weer en het ging al wat beter, in ieder geval was ik niet meer zo overstuur. Hij belde me elke twee uur even om te checken hoe het ging.
Die nacht had ik maar een timer gezet op twee uur, maar door de hitte kon ik niet goed slapen. Je raadt het al, slaap ik net, gaat dat ding af. Enzovoorts. Niet echt een rustige nacht dus, maar het leek allemaal wel goed te gaan gelukkig. Zaterdag en zondag had ik bij vlagen last van erge hoofdpijn, maar eigenlijk zeurde het de hele tijd wel een beetje. Mooie blauwe plek op mijn voorhoofd ("Wie heeft dat gedaan??"), af en toe wat misselijk, slap en duizelig, maar niet al te vaak. Wel traag en wat suf, ik kon veel slapen.
Vandaag heb ik eindelijk het gevoel, dat ik weer helderder ben, heb ook niet meer zo'n hoofdpijn. Gisteren en eergisteren kwam dat steeds met vlagen opzetten, vandaag gaat het tot nu toe prima. Ik merk wel, dat ik me niet teveel mentaal moet inspannen, als ik me rustig houd, gaat het wel. Gelukkig maar, want vanavond moet ik weer aan het werk. Ik vind het zo'n stomme en onnodige actie van mezelf! Nou ja, niks aan te doen.