Vandaag werden we ruw uit bed gebeld, de mensen van de ENECO waren gearriveerd en zij kwamen vandaag in het hele portiek de electriciteits- en gasmeters vervangen. Daarin zit, gezien de laatste weken, wel een elegant soort symmetrie, een paar weken geleden konden we niet naar het toilet in verband met onderzoek aan het riool, een paar weken daarvoor niet kunnen douchen vanwege lekkage… het werd weer eens tijd, zullen we maar zeggen.
Maar goed, de heren gingen aan de slag, voor de zoveelste keer werd hetzelfde stukje stoep opengebroken (ze moeten er gewoon een luik inzetten), en de hele dag bleef de voordeur openstaan zodat men overal bij kon. Dat betekende, dat de katten de hele dag in de woonkamer moesten doorbrengen. Dat zijn ze natuurlijk niet gewend, en vooral Freya werd bijna gillend gek.
Maar ook David en ik waren helemaal van de leg. Electriciteit, wat ben je daar afhankelijk van, zeg. Hmm, even een kopje koffie of thee maken. Bah, de waterkoker doet het niet. Mail checken… o nee, laat maar. In het donker douchen en naar het toilet. TV doet het niet, PS2 doet het niet, geen radio, geen internet, geen telefoon… en tot overmaat van ramp werd een uurtje later ook het gas afgesloten!
Gelukkig had ik toen al gedoucht… maar water koken zat er vandaag niet in, net als warm eten trouwens. Tot drie uur zou het duren. We hadden geen brood meer in huis, dus moesten we even naar de winkel. Alleen… waar was Freya eigenlijk? Ik ga het vragen aan de werkers, niks gezien natuurlijk, maar aangezien alle voordeuren van het portiek openstaan, heeft ze vast wel ergens een leuk plekje gevonden. Gelukkig komt ze aantrippelen als ik haar roep. En we kunnen naar de winkel.
Ongedurig zaten we op de bank te lezen. Geen van beiden zaten we echt rustig. Het voelt zo vreemd op een maandagochtend… Tegen twaalven moet David er vandoor, gelukkig worden net de sirenes getest, want de wekker etc. staan natuurlijk stil… Als hij weg is, wacht ik af of het op tijd klaar is. Ik moet namelijk tegen kwart voor drie naar mijn werk en het zal erom spannen. Het zou wel vervelend zijn als de katten in de kamer moeten blijven zitten als ik wegga. Freya miauwt constant en krabt aan de deur, maar ja, ze kon er niet uit. Claustrofobisch katje. Maar goed, om kwart voor drie zijn ze net klaar. Ik kan weg en onze beproeving is voorbij… maar kun je nagaan hoe afhankelijk wij toch eigenlijk zijn van electriciteit en gas… In ieder geval was het geen hartje winter (integendeel), dat scheelt. Maar ik hoop dat we het nu even hebben gehad met dit soort dingen.