Vandaag eindelijk bij het UWV geweest. Om een lang verhaal kort te maken: ik kwam eerst terug uit Frankenau en vond een brief dat ik de volgende middag een afspraak had, op een tijd waarop ik niet kon, dus moest de afspraak verplaatst worden. De tweede afspraak was ongeveer twee weken later, in de periode dat de nieuwe stichting voor Alzheimer werd opgericht. De boel leek rond te zijn, dus zegde ik de afspraak af. Vervolgens kreeg ik diezelfde avond de beruchte mail dat het allemaal toch niet ging lukken (grom!) en dus moest ik de volgende dag weer het UWV bellen…
Vandaag kon ik terecht en ik had me goed voorbereid, vond ik zelf. Alle belangrijke stukken gekopieerd, formulier zo goed mogelijk ingevuld, maar niet alles, want het was nogal ingewikkeld. Of eigenlijk niet van toepassing. Hoeveel uur werkte u per week? Nou, eh, in de zomer 30 en tijdens de voorstellingsperiode… euh… tja. Wat verdiende u per uur? Euhm, een all-in contract, waar kun je dat aankruisen? De man die mijn zaak aannam hielp me even met dit soort irritante vragen en bekeek de boel. Hij was blij dat hij dit faillissement niet hoefde te behandelen, zei hij nog. Dat doet een mevrouw in Utrecht. Alle aanvragen van ons komen dus bij haar terecht. Hopen dat er nog wat leuks uitkomt, maar ik heb weinig hoop.