Gisteren was het dan eindelijk zover: het werd winter! Het begon langzaam en aarzelend met enkele natte vlokjes die door de lucht dwarrelden, maar al snel werden ze brutaler en met meer. En precies toen het op zijn hardst ging, moest ik natuurlijk naar buiten… Ik zou invallen voor de zanglerares in de Amsterdamse afdeling van de KAN, want die had griep. Caro kwam me oppikken bij het conservatorium en toen sneeuwde het opeens enorm. We reden de snelweg op en meteen zaten we in de file. Er was natuurlijk nog niet gestrooid, en de sneeuw bleef nu liggen, dus de weg was best wel glad. Dat merkten we met optrekken! We zagen het dus al aankomen: we zouden veel te laat komen, dus lieten we de kinderen van de eerste groep maar afbellen.
Bij Leiderdorp waren we al bijna een uur onderweg, maar opeens hield het op met sneeuwen! Nog een klein stukje verder was er geen sneeuw te bekennen, terwijl even geleden het hele landschap bedekt was met een laag wit… en we kwamen nog net op tijd aan in Amsterdam! Nou ja, we hadden nog wel wat voorbereidingstijd ter plekke nodig, maar goed. De kinderen die ik les moest geven waren erg leuk (wel erg veel achter elkaar, van half vijf tot acht…). Het was ook erg interessant om eens te zien over wie Caro het nou toch altijd zo trots heeft. Op de terugweg hadden we geen sneeuw, maar mist. Vrij dichte mist. Gelukkig kwamen we weer veilig thuis…