Na een erg lange radiostilte (van hun kant…) heeft gisteren de Muziektheaterunie, de organisatie achter de opera Alzheimer, eindelijk weer eens van zich laten horen. En het was geen goed nieuws. Alzheimer is eigenlijk zo goed als failliet. Er is een curator aangesteld, die de mogelijkheden die er nu zijn, moet onderzoeken. Er is misschien de mogelijkheid om een doorstart te maken, gezien het succes van de opera.
Dat zou betekenen dat we dus allemaal niet betaald krijgen voor wat we hebben gedaan. In ieder geval voorlopig niet. Hetgeen ze ons nog schuldig zijn, wordt in het geval van een doorstart omgezet in een 1-jarige lening. En we moeten natuurlijk maar afwachten of het dan allemaal wel gaat lukken. Ik heb er zelf eigenlijk geen vertrouwen meer in. Bijna niemand, denk ik. Maar het alternatief is een failissement, wat voor de zelfstandig ondernemers onder ons echt een probleem zou zijn. Die zien dan waarschijnlijk geen cent meer. De mensen in loondienst, zoals ik, krijgen via de UWV geloof ik wel een deel.
Wat een gedonder en waarom komt het zover? De productie is een groot succes, ze hadden gerekend op ongeveer 70% bezetting in de zalen en meestal was het gewoon uitverkocht! Winst dus. Waar is al dat geld heen gegaan? Ik zou de boekhouding wel eens willen bekijken. Er is veel geld over de balk gesmeten door de videoclip te laten maken, door het eerste decor af te keuren en een nieuw te laten maken, door de boel niet te controleren en dus dubbel te werken… Stelletje klunzen zijn het.