En toen was ik eindelijk weer terug in blogland! Na een geweldig geslaagd kerstweekend!
Vrijdagavond reden David en ik met een volgeladen auto naar Hoogeveen. De drukte viel ons ontzettend mee, geen file, ondanks de spits! Later bleek dat veel mensen al vrijdagochtend op vakantie waren gegaan, vandaar de rust op de wegen. Tegen een uurtje of negen kwamen we aan te huize Gierveld. Er was nog even niemand thuis, maar na niet al te lange tijd kwam Herman terug van het nieuwe huis en nog later kwam Ria terug. Zij was naar het concert van het Hoogeveens Christelijk Mannenkoor geweest met een paar bewoners. We zaten nog een tijdje gezellig en toen gingen we het luchtbed van Herman en Ria uitproberen. Nou, dat werkte prima!
Op zaterdag lieten we de poezen achter aan de Swammerdamstraat, en reden we naar de Kanaalweg. Ruud en Elizabeth zouden om ongeveer negen uur 's ochtends landen op Schiphol en dan met de trein naar Hoogeveen komen. We verwachtten ze dus zo tegen lunchtijd, Jan had de vlag al uitgehanden. Rina was nog even weg, zij moest nog bij een uitvaart zijn in Meppel. Toen kwamen Ruud en Elizabeth aan. Natuurlijk werd er veel geknuffeld en gelachen, wat goed dat ze er waren! Veel te lang geleden… Helaas was Rina nog niet thuis, maar even later kwam ze ook aan en was de hele familie compleet voor het eerst in twee jaar.
Elizabeth en Ruud kwamen echt van de warmte in de kou, en ze hadden natuurlijk een jetlag, al hadden ze zich daar wel goed op voorbereid door de maaltijden enzo al wat eerder te gaan verschuiven. Maar ja, moeheid is dan het laatste waar je aan wilt denken en we kletsten wat af. Er werden leuke cadeaus uitgewisseld. We wilden die paar dagen goed gebruiken! Later die middag gingen we nog even wandelend naar de Hoofdstraat, voor een microfoon voor Jan en Rina (voor Skype) en een splitter voor David en mij. Ruud en Elizabeth kochten nog een paar houten hagedissen bij de Wereldwinkel.
Thuisgekomen maakte Jan een heerlijke zuurkoolstamppot (met anananananas), dat ging er goed in. We zaten de hele avond te praten onder het genot van wijn en bier (en later een Beerenburgje), Elizabeth en Ruud waren al langer dan 24 uur wakker, maar wilden meteen in het goede ritme komen. Plus, als ze zichzelf zo zouden uitputten, zouden ze ook gemakkelijk in slaap komen.
Na middernacht gingen we naar bed. David en ik sliepen op ons eigen luchtbed in mijn oude slaapkamer. Alleen zakten we gedurende die nacht steeds verder in, waardoor we in een kuil in het midden uitkwamen die steeds dieper werd. Wat bleek, het ventiel zat niet dicht. Stom natuurlijk, maar we konden moeilijk midden in de nacht ons bed weer gaan oppompen en het hele huis wakker maken.
De volgende ochtend speelde Rina een kerkdienst en sliep de rest van ons een beetje uit tot een uur of half tien. 's Middags kwamen Roel en Sita nog langs met de kinderen, een bliksembezoekje, gezellig. Toen was het al bijna tijd om naar het Balkanrestaurant te gaan. We hadden daar gereserveerd om half zes. Dat restaurant is wel speciaal, weer eens iets anders dan de Chinees of de Italiaan. Ze hebben wel vooral veel vleesgerechten, maar erg lekker. Ook deze keer weer. We hadden het gezellig daar en genoten van het heerlijke eten. Dit was de eerste keer dat we daar met zijn zessen waren.
Na het eten gingen we weer naar huis. Het scherm en de projector werden tevoorschijn gehaald en we gingen lekker nostalgisch oude dia´s bekijken. Dia´s uit ongeveer 1980-1986. Heel leuk om te zien. Ik was een erg lief kind. Ik zit erover te denken om de dia's, of in ieder geval een goede selectie, te digitaliseren. Je ziet namelijk erg goed dat ze wel achteruit gaan. We gingen weer laat naar bed.
Maandag was het Eerste Kerstdag. We wilden wat cd'tjes voor Elizabeth en Ruud branden, maar Jan en Rina hadden geen brandbare cd'tjes meer. David en ik gingen even wat halen bij zijn ouders. Vervolgens konden we de pianoconcerten van Beethoven even kopieren. Later bedacht ik nog dat "Leef!" van Maria Goos misschien ook wel in de smaak zou vallen, dus luisterden we samen een stukje. Iedereen vond het erg mooi en dus brandde ik ook een versie voor mijn ouders. Die avond gingen we fonduen en dat smaakte opperbest. Altijd leuk om met je eten te spelen. We deden goed ons best en het meeste ging op.
We keken wat tv, een stukje van "The Sound of Music"-karaokeversie, en toen keken we nog een kerstkomedie, die erg leuk was. Het was alweer laat en iedereen was moe. We hadden weinig tijd met zijn allen en wilden er alles uithalen wat eruit te halen viel, maar tegelijkertijd wilden we er ook geen onnodige druk op gaan zetten en gewoon genieten. Dat lukte wel, maar we voelden toch de tijd wel doortikken…
Op dinsdagochtend werden David en ik verwacht te huize Gierveld voor een familiekerstontbijt. Het was uitgebreid opgezet, met lekkere soorten broodjes, eieren, sapjes, thee, koffie, etc., maar vooral met goed gezelschap! Heel leuk om iedereen weer even te zien en te spreken. De tijd ging snel… Na het ontbijt gingen Peter en Lilian weg, en gingen we met zijn zessen nog even naar het nieuwe huis kijken. Dat is erg mooi! En erg groot… Ons huis past in zijn geheel in de woonkamer volgens mij. Het zal niet veel schelen. Er moet nog wel veel gebeuren en binnenkort gaan David en ik daar ook een weekendje klussen, maar eigenlijk zag het er best goed uit. Niet mijn smaak, maar wel smaak en goed onderhouden.
David en ik zouden nog afscheid komen nemen voordat we weer richting Den Haag zouden gaan. Alleen waren Jan, Rina, Ruud en Elizabeth niet thuis toen we daar aankwamen, ze waren namelijk gaan wandelen in Hooghalen bij voormalig Kamp Westerbork. We moesten dus nog een poosje wachten en dus liet ik de poezen maar even uit hun kooitjes in de woonkamer en liet ik Prugel en Flupke (de katten van mijn ouders) in de keuken. Freya en Fiona liepen plat over de grond, met hun staart laag, want ze roken de andere poezen. Na een poosje werden ze wat ontspannener.
Toen kwam de familie thuis en kwam Flupke de woonkamer in. Nou ja, ze gingen niet vechten, maar waren allemaal van streek en Fiona verstopte zich achter het tv-meubel. We dronken samen een Irish Coffee en toen wilden we nog een foto van ons samen maken. Dat duurde allemaal vrij lang, en ook had ik moeite om me los te maken en weg te gaan. Uiteindelijk reden we tegen kwart voor zes weg richting Den Haag. Het afscheid was moeilijk, vooral omdat we geen idee hebben wanneer we elkaar weer eens zien. Toch heb ik ook een erg goed gevoel bij de afgelopen dagen, en daar kunnen we een poosje op teren, zeg maar. Iets na achten kwamen we aan in een leeg, koud huis in Den Haag, een extra groot contrast na zoveel familie… Maar ik heb een geweldige kerst gehad, en dat was alweer een paar jaar geleden!