Gisteravond vond ik een emailtje waarin mij gevraagd werd om aanstaande zaterdag (ja, overmorgen!) in te vallen voor Nienke Oostenrijk, een vrij bekende sopraan. Ik zou dan de sopraanpartij in de Schöpfung van Haydn moeten zingen in Vlaardingen. Nou, dat klonk als een uitdaging natuurlijk, en ik besloot dan ook maar meteen te bellen met de contactpersoon voor wat meer informatie.
Ze waren inderdaad nog op zoek, maar de mevrouw die ik aan de lijn had wist niet zeker of misschien een van de andere bestuursleden al iemand had gevonden. Ze vroeg dus of ze me later die avond terug mocht bellen. Prima natuurlijk.
Ik ging maar eens even naar de partituur kijken. De twee solo-aria's had ik beide wel intensief gestudeerd, maar het bleek dat er ook nog drie of vier terzetten en twee duetten in het stuk zaten! Dat zou betekenen dat ik nog wel flink wat te studeren had in die twee dagen die ik nog had… De laatste tijd heb ik het erg druk gehad en ik verheugde me juist op een kleine adempauze in de vorm van ons LAN-weekend. Als ik dit concert zou doen, zou er voor mij van lannen niet veel komen.
We stonden in de IKEA en ik werd gebeld door de dirigent van het koor. Deze sprak alleen gebrekkig Engels, dus eerst verstond ik er helemaal niets van. Toen ik eenmaal had begrepen dat het Engels was, werd alles wat duidelijker. Maar toen moest hij ophangen en zou hij me over vijf minuten terugbellen.
Een tijdje later belde hij inderdaad, maar ik hoorde de telefoon niet. Op mijn voicemail stond daarna een heel verhaal over dat hij me op donderdag wel wilde helpen met de muziek, dan vrijdagochtend orkestrepetitie, vrijdagavond generale en zaterdagavond concert… Hmmm… opeens wel erg veel uren dat ik daar moest zijn. En de betaling was wel vrij laag voor zo'n last minute. Als ik nou de muziek al helemaal kende, maar nu moest ik me opeens te pletter studeren voor in verhouding een laag loon.
Ik kreeg er steeds minder zin in, dus belde ik de dirigent, om te zeggen dat ik het wel wilde doen, maar dan zou ik alleen naar de generale repetite en het concert komen. Anders moesten ze maar wat meer bieden of iets anders verzinnen. Hij zou het gaan overleggen met het bestuur en me laten weten wat ze zouden beslissen. Later die avond kreeg ik een email dat het voor nu allemaal wat te ingewikkeld werd, maar dat ze me graag in de toekomst misschien weer wilden vragen. Nou, daar heb ik niets op tegen natuurlijk. En ik was eigenlijk erg opgelucht dat het allemaal niet doorging!