Afgelopen weekend was ik "even" in Londen met AeroDynamic. Vorig jaar heeft Maria daar een concours gewonnen en dus mocht ze dit jaar een Winner's Recital geven. Boften Stephanie en ik even, dat we mee mochten!
Omdat het concert op zondagmiddag was, vlogen we al op zaterdag naar Londen Luton. Van daar gingen we met shuttle, trein en trein naar Greenwich, ja inderdaad, waar de 0-meridiaan loopt, ja. De jeugdherberg waar we zouden overnachten lag naast het station, dus dat was makkelijk. De slaapkamers waren boven, beneden was een soort pub, waarin een aantal grote televisieschermen hingen waarop rugby-wedstrijden vertoond werden. Op zaterdag was net Engeland-Argentinië aan de gang, en het was erg grappig om tussen de Engelsen te zitten die het spel wel snapten. Collectief werd op ondefinieerbare momenten "Oooh" en "Aaah" uitgestoten, er hing dus wel sfeer.
Stephanie en Maria voor de Sally Clark… euh… Cutty Sark
We besloten om nog even te gaan kijken naar de Chapel waar we de volgende dag zouden spelen. Onderweg kwamen we over een markt, waar van alles en nog wat te koop was. Heerlijke delicatessen, mooie kleren, sieraden, babyspulletjes… We waren er even zoet mee, maar hebben niets gekocht. En aangekomen bij de Chapel konden we er helaas niet in. Dan maar wachten tot morgen.
Maria's familie was ook in Londen voor een paar dagen, dus die avond ging zij gezellig met hun eten. Stephanie en ik gingen eten in het plaatselijke wokrestaurant, ontzettend druk, niet duur, grote porties en ook nog lekker! Er stonden rijen tot de deur en het was er constant vol, dat zegt wel iets natuurlijk. Daarna gingen we in de chill out room in de jeugdherberg onze muziek een beetje oefenen (niet hardop natuurlijk…). Er waren ook andere gasten en dat waren vrij aparte types. Zo was er bijvoorbeeld een jongen die zijn jas over zijn hoofd trok en gitaar ging spelen.
De Chill Room
We gingen maar niet al te laat naar bed, aangezien de zondag wel intensief zou gaan worden. Maar helaas. Een van de acht mensen in onze kamer snurkte. En niet zomaar snurken: hij deed het in elke positie! Een echte pro dus. Maar wel heel erg irritant. Ik heb dan ook bijna niet geslapen die nacht…
Zondagochtend ontbeten we in de pub. Het was zelfbediening en je kon cereal en toast krijgen. Tegen een uurtje of tien besloten we om maar eens op het terrein van het Naval College te gaan kijken. Daar zou het concert gehouden worden, die middag, en de hele dag was daar een soort muziekmarkt. Deze vond plaats in de Painted Room, en er was van alles te zien en te doen. Je kon er bladmuziek, cd's en instrumenten kopen (en uitproberen). Stephanie en Maria konden hun hart ophalen! Ik heb ook nog iets gekocht, wat oude Italiaanse en Duitse Kerstliederen. We probeerden nog een kijkje te nemen in de Chapel, maar dit keer was er een service aan de gang…
Dit was de oude muziekmarkt in de Painted Room.
Om half een gingen we lunchen met de organisatie van het concours. Een beetje formeel was het wel, al waren ze allemaal erg gezellig. Het was echt een driegangenmenu, dus we zaten behoorlijk vol. Om twee uur konden we in de Chapel om te oefenen en te spacen. En die Chapel was erg mooi en groot! De muziek klonk er ook erg lekker, dus dat viel weer mee. Soms kan je ook teveel akoestiek hebben namelijk, dan verdwijnen de details.
Het concert was een succes! Er bleek zelfs een Nederlander in de kerk te zitten, die dus even een praatje met me kwam maken. Hij kwam eigenlijk voor de oude muziek, maar vond de hedendaagse stukken ook erg kewl. We kregen veel complimenten en er werd ons regelmatig gevraagd of we ook cd's hadden opgenomen. Snel wat aan doen dus…
We gingen met Maria's familie en Stephanies vrienden eten bij (alweer) het wokrestaurant. Deze keer besloot ik een nieuwe uitdaging aan te gaan: soep eten met stokjes (en een lepel). De porties waren weer enorm, ik had gewoon een hele pan soep voor me staan voor mijn gevoel. Maar het was ook nog eens lekker!
Hmm… eten bij het wokrestaurant… noodles met roasted duck.
Die avond ging ik maar vroeg slapen, ik was erg moe en moest de volgende morgen al om 5 uur opstaan om het vliegtuid te halen! De snurkgast lag ook alweer in bed en zaagde die nacht rustig door. Ik heb denk ik maximaal drie uur geslapen… Ik was blij toen ik om 5 uur kon opstaan! Dit zou de eerste keer worden dat ik alleen zou vliegen. Nou ja, alleen, het vliegtuig zal wel vol, maar jullie snappen me wel. Het ging soepeltjes, ik was steeds op tijd voor alles, ze hebben me niet hoeven omroepen en ik had ook de goede treinen genomen. Dus om half twaalf landde ik veilig en wel op Schiphol!