Eindelijk waren ze weer een keertje in Den Haag, de vorige paar keren gingen wij steeds naar Den Bosch: Lennaert en Barbara kwamen gisteren bij ons eten! Ze kwamen tegen half vijf bij ons binnen en we dronken gezellig samen thee. Veeeel thee. Met chocoladekoekjes. Maar ja, dat gaat er straks zo weer af met het nieuwe roeiapparaat, hè Len en Bar?
Na een tijdje kregen we wel trek, dus besloten David en ik om maar eens aan het eten te beginnen. We haalden de folder van onze Chinees te voorschijn en vroegen waar onze gasten zin in hadden. Len had een erg goede smaak, moet ik zeggen. Maar goed, we besloten tot twee keer een “Speciaal Aanbevolen”, daarbij krijg je bami of nasi, twee stokjes saté en twee gerechten naar keuze. En daarbij nog gebakken banaan en kroepoek. Dus in totaal zaten we nu op nasi, bami, kroepoek, gebakken banaan, satéstokjes, foe yong hai, koe lo yuk, tjap tjoy en daging smoor. Als dat geen uitgebreid koken is, dan weet ik het ook niet meer.
Onze Chinese was weer blij ons te zien en nog blijer toen ze onze bestelling opnam. Toen ze de boel later aan ons overhandigde, verklapte ze dat ze er nog wat loempiaatjes “van het huis” bij had gedaan. Ja, je moet zuinig zijn op goede klanten! Een overvloedige maaltijd dus, maar het schokkende was, dat bijna alles opging!
Dat was wel te merken trouwens, en niemand had dan ook zin om na het eten even Twister te spelen. In plaats daarvan keken we een South Park (die over WoW) en dronken we (weer) een theetje. Toen had iedereen eigenlijk wel weer wat energie om wat te doen, dus verhuisden we naar de grote tafel voor wat spelletjes. Na het klootzakken (deze keer was Len duidelijk de koning der klootzakken) gingen we Boonanza doen. Onze gasten hadden het nog nooit gespeeld, dus deden we eerst een potje open. Daarna natuurlijk voor het echie. Ondertussen was het Chinese voedsel zover gezakt dat we ons weer in staat voelden om aan eten te denken. Het toetje werd dus toch nog aangebroken. En ook de spekkies.
Het was alweer laat en Len en Bar moesten nog anderhalf uur terug rijden naar het zuiden. Iedereen was moe maar voldaan en dus namen we voorlopig even afscheid. Maar met de L@N-party zien we ze gelukkig alweer!