Na de première van afgelopen donderdag van Alzheimer zijn al verschillende recensies in de kranten verschenen. In Het Parool van vrijdag stond een erg lovend stukje, en gisteren stonden er recensies in Trouw, de Volkskrant en het NRC. Over die recensies schreef Bert Keizer, de librettist (schrijver) van het stuk, ons vandaag het volgende:
mooi werk dit, en dat werd nog eens bevestigd door de 3 prachtige recensies in Parool, NRC en Trouw!
Wat de Volkskrant betreft: het gaat hier kennelijk om een afrekening in het componisten-circuit, waar ik eniszins de slappe lach van kreeg. Het geruststellende van Frits van der Waa's recensie is dat hij ons bijna ALLEMAAL de sloot in trapt, bijna, want hij vergeet Jurjen, de musici en het hondje een ram te geven:
– libretto vol kippedrift en lelijk rijm.
– partituur inherent zwak, op Bach-pastiches na (hij zoekt Gabrieli)
– choreografie: ze darren maar wat rond (sorry micheline).
– koor eigenlijk wel goed, echter individueel gelukkig waardeloos.
– maar dat eigenlijk wel goede koor laat fraai zien hoe shitty Hein, Igor, Carolien en Evelien zijn, lekker puh!
– "In naam van Oranje, doe open die poort" da's pas mooi!
Wij wensen Frits van der Waa een tergend lang en saai leven toe en spreken de hoop uit dat hij op zijn sterfbed die jonge bange arts zal treffen, die te schijterig is om hem een beetje morfine te geven.
Sterkte, Frits.
Deze man is dus niet voor niets columnist bij Trouw geworden, hahaha. Voor de recensie in het Parool, klik hier , voor de Volkskrant, klik hier , voor het NRC, klik hier , en voor Trouw, klik hier .
