Even een vervolg op gisteren. Vandaag voelde ik me nog steeds niet lekker, ik loop nog constant benauwd te hoesten en slikken is vervelend. Ook heb ik een wattig gevoel in mijn hoofd. Ik had echter ook net gisteren uit het boek waar ik over schreef het hoofdstuk gelezen over moeheid. Moeheid kun je tot op zekere hoogte overwinnen/negeren. Je moet dan even een drempel over, maar vindt vervolgens je tweede adem. Nu was ik niet moe maar niet lekker, maar toch heb ik geprobeerd om er iets mee te doen.
Vanmiddag zou ik gaan lesgeven aan twee van mijn leerlingen bij wie ik thuis kom. Het is best een eind fietsen, en ik was al laat en dus niet lekker. Toen bedacht ik dat ik er wel vertrouwen in had dat mijn lichaam sterk is, en heb ik dus toch gewoon de fiets genomen, in plaats van voor de makkelijke oplossing, even met de auto, te kiezen. En het werkte. Ik was al laat en heb hard gefietst en dat ging prima. Op de terugweg had ik al wat trek, maar mijn lichaam haalde toch gewoon ergens de energie vandaan. Leuk om dit soort dingen in de praktijk bevestigd te zien! Niet dat je altijd helemaal jezelf moet uitputten, maar dat gebeurt ook niet zo snel. En als je goed eet en slaapt kan je lichaam het gewoon aan!