Donderdag was het zover: we zouden David gaan verhuizen! Al mooi op tijd gingen we op weg, met de auto door de polder naar Groningen om alvast de spullen te gaan uitzoeken en inpakken. Het was de bedoeling dat we dan op vrijdag zo zouden kunnen inladen en wegrijden. Tegen een uur of half twaalf waren we in Groningen. Er moest behoorlijk wat ingepakt worden. Op dertien vierkante meter kan je nog best wel veel kwijt… Eerst maar eens de boeken, dat was meteen al een doos of vier, vijf. Wat leuke, maar bijvoorbeeld dubbele boeken gingen naar Natasja, net als wat interessante videobanden. Toch nog even een social call met Natas, opeens was het alweer iets van half drie en we moesten nog best veel doen. Het meeste kwam toch op David neer op dat moment, want hij moest uitzoeken wat er mee moest naar Den Haag, wat naar Hoogeveen en wat er weg kon. Hij heeft heel veel weggegooid, want ja, er zijn gewoon veel dingen die je uit een soort nostalgie bewaart maar waar je eigenlijk niks meer mee gaat doen.
Tegen een uurtje of zes had ik de Surinaamse roti klaar, maar we aten allebei minder dan anders omdat we voelden dat er nog zoveel te doen was. ‘s Avonds werkten we nog door tot een uurtje of acht en toen hadden we het wel gehad. We reden door naar Hoogeveen om te overnachten bij Davids ouderlijk huis. De volgende dag zouden we dan een boedelbak gaan huren en met de auto van Davids ouders naar Groningen en Den Haag rijden (mijn auto heeft geen trekhaak en zou anders sowieso te licht zijn om zo’n kar te trekken). Alleen bleek in Hoogeveen dat Davids vader de auto zelf nodig had, hij had namelijk een cursus in Epe en moest drie collega’s meenemen daarheen. In mijn auto passen dan wel officieel vier mensen, maar het is toch vrij krap met vier volwassenen. De hoop was gevestigd op een collega die ook een auto had, maar die was die avond niet bereikbaar. We spraken af dat we even de volgende ochtend zouden afwachten, misschien zou de collega niet meegaan, of misschien zou hij met de auto komen, en dan zou het allemaal toch kunnen. Uiteindelijk lukte het ook, de collega was er niet en dus gingen ze met mijn auto, wat vast wel even wennen was als je de Bora gewend bent… 😉
Wij gingen al vroeg naar Boels om een kar te huren. Dat lukte allemaal prima, alleen moest de kar op zaterdag al voor half een terug zijn, omdat ze dan dicht gingen. Dat was wel een beetje vervelend, want als je 80 moet rijden doe je er best lang over om helemaal van Den Haag naar Hoogeveen te rijden. We gingen maar snel op weg naar Groningen. Gelukkig heeft de Bora cruise control, dus je gaat 80 rijden, drukt op het knopje en dan haal je gewoon je voet van het gaspedaal, je hoeft alleen nog maar te sturen. Heel relaxed. Je hoeft je ook geen zorgen te maken over inhalen want iedereen haalt jou in, inclusief altootjes en mini’s… :(, heb je eens een vette auto….
In Groningen moesten we nog best veel inpakken en uitzoeken, ook moest er nog veel afval en oud papier worden weggegooid. Al met al waren we best lang bezig om alles voor elkaar te krijgen. Gelukkig kregen we hulp van Nienke,Anne-Bart en Natasja, dat scheelde een hoop. Het inpakken van de kar was ook best lastig, je wilt eigenlijk het gewicht zoveel mogelijk verdelen en zo dicht mogelijk op de as leggen, maar als je dat doet, dan schuift alles heen en weer bij het optrekken en afremmen. Ook moesten we er rekening mee houden dat er in Hoogeveen een aantal dingen uitmoest, dus die moesten niet onderop achterin. Uiteindelijk hadden we alles voor elkaar en moest de kar weer aan de auto. Hij hing erachter, maar zat nog niet helemaal goed, dus David probeert hem iets te verschuiven, glijdt de dissel van de trekhaak en opeens staan we samen die kar op te tillen (hij was aan de disselkant nogal zwaar beladen…). Met vereende krachten tillen we hem weer op de trekhaak en nu zit hij gelukkig wel goed.
Tegen kwart voor vijf rijden we uit Groningen weg, eindelijk, met nog een lange rit èn het uitpakken voor de boeg. We stoppen even in Hoogeveen om wat dingen uit te laden, blijven niet te lang plakken, en gaan dan verder naar Den Haag. Zo in de buurt van Strand Horst hebben we allebei eigenlijk wel trek (we hadden nog niet gegeten) en dus besloten we om even naar dat grote gebouw met die M erop te gaan. Ondertussen is het overal erg mistig en freezing cold, dus een warme hap gaat er wel in. David reed, dus die nam een menu met kipnuggets, ik nam een visburger, die kende ik nog niet. Hij was niet echt lekker, jammergenoeg, maar goed, het is warm en het vult. Trouwens, de frietjes combineren errug goed met zoetzure saus… We reden weer verder en kwamen tegen half tien eindelijk in Den Haag aan. Verderop in de straat was nog een parkeerplaats waar we de hele combinatie kwijtkonden, maar bij nader inzien zetten we alles toch maar wat dichterbij huis neer. Die extra dertig meter lopen is best veel als je zo vaak heen en weer moet met zware spullen.
Nadeel was wel dat nu de kar afgekoppeld moest worden, en er was geen parkeerplekje voor ons huis waar hij normaal tussenpaste, dus we moesten hem schuin zetten zodat de dissel niet de weg opstak. Dat lukte nog wel, maar als je dan in de kar ging staan had die de neiging om te gaan rijden en recht te draaien. Dat was wel irritant. Na een tijdje begon het ook nog eens te regenen en zelfs te hagelen. Eerst pakten we allen dozen uit en de kleine dingen (er staat nu een enorme stapel dozen in de woonkamer), vervolgens de boekenkasten. We tilden de tweede naar boven en toen we boven waren voelde ik me opeens helemaal duizelig en misselijk, het koude zweet brak me uit. Ik ging maar even bij de gootsteen staan, voor het geval dat, en het werd steeds erger, ik had het gevoel dat als ik me zou bewegen, ik om zou vallen of in ieder geval zou gaan overgeven. Even later kwam David erbij en die probeerde me richting bed te krijgen, gaf me vast een afwasteiltje mee, en ik deed twee stappen en toen kwam de visburger keurig weer naar buiten… waarna ik me meteen weer oké voelde! Beetje verkeerd gevallen dus. We gingen verder met sjouwen en helemaal aan het eind moest de klerenkast nog, die was het moeilijkst omdat die vrij zwaar was en ik eigenlijk vrij slap. Het lukte wel en om vijf over elf was alles eindelijk binnen. De woonkamer is nu echt vol…. We gingen maar snel naar bed, want zaterdag moesten we weer vroeg op om de kar naar Hoogeveen terug te brengen.
Om half acht ging de wekker en om half negen reden we. Heel mooi op tijd, we maakten ook echt haast, want je weet nooit, misschien zou er wel een file staan en dan zouden we te laat kunnen komen. Eigenlijk ging het rijden net zo gemakkelijk als gisteren, op de snelweg zet je hem op 80 en je rijdt zo door, je hoeft alleen een beetje te sturen. Vlak voor Hoogeveen bedacht David alleen opeens dat we het disselslot in Den Haag hadden laten liggen… en we komen al zo weinig in Hoogeveen, we kunnen het ook niet op korte termijn alsnog even langsbrengen… Heel erg balen, want nu kwam er bijna 45 euro bij, en dat terwijl de kar ook al aan de dure kant was (ze rekenden twee volle dagen terwijl de zaterdag eigenlijk maar een halve dag is). Maar goed, de verhuizing is gelukt, alles is overgebracht op de fiets na, die halen we later een keer met de trein. We wonen dus per nu “echt” samen!