Na de interessante excursie van gisteren hadden we vandaag echt zin om weer iets te gaan doen buiten ons huisje. Seb moest natuurlijk wel zoveel mogelijk in zijn ritme blijven, dus we besloten om na zijn middagslaapje naar Fátima te vertrekken. Fátima is een bedevaartsoord. In 1917 verscheen daar in de buurt Maria aan een paar herderskinderen. Zij onthulde enkele mysteriën, waaronder de komst van een oorlog erger dan de Eerste Wereldoorlog (dit bleek de Tweede Wereldoorlog te zijn), en de moordaanslag op een paus (dit kwam uit in 1981, toen Paus Johannes Paulus II werd beschoten). Pelgrims bezoeken Fátima, en leggen het laatste stuk van hun tocht af op hun knieën, of zelfs liggend.
In de ochtend namen we lekker onze tijd om nog even te ontspannen. We dronken samen koffie met een plakje koek – althans, David had alleen koffie, want Seb had zijn koek opgegeten… schaamteloos!
We reden naar Fátima, en gingen iets te vroeg de snelweg af, waardoor we de toeristische route reden. We parkeerden de auto’s in de buurt van het grote plein, en wandelden er naartoe. Het plein was echt enorm groot, met aan de ene kant de oude, en aan de andere kant de nieuwe kerk. Verspreid stonden ook nog enkele beelden. Er stond bijvoorbeeld een beeld van Paus Johannes Paulus II en ook één van een andere paus. Een prachtige abstracte crucifix stond achter de paus. Aan de andere kant van het plein stond een gouden Jezus. Ook was daar een abstracte kerststal te vinden, waarvan de kerstster mij om de één of andere reden aan een snitch (Harry Potter) deed denken…
We wandelden eerst naar de nieuwere zijde van het plein, en kwamen al meteen de eerste kruipende pelgrim tegen. We bewonderden het levensechte beeld van de paus, en liepen naar de moderne kerk. Deze vond ik van de buitenkant mooier dan van binnen. De enorme deuren waren indrukwekkend, evenals de netten met opdruk die boven de ingang hingen. Ook de teksten in diverse talen en de taferelen boven de poort spraken me aan. Toen we echter naar binnen stapten was het niet wat ik verwachtte. Het leek meer alsof je een soort theater binnenging dan een kerk. Het in verhouding lage dak boven het gangpad drukte op me, ik miste ruimte, een koepel of iets dergelijks. Het was prachtig gemaakt, maar het raakte me niet.
We wandelden vervolgens naar de andere kant van het plein. Seb liep met de kinderwagen, zag absoluut niet waar hij heen ging, maar had er enorm veel plezier in. Toen we echter bij een wat drukker stuk plein kwamen wilde hij er niet meer mee stoppen, en bleek dat hij zich eigenlijk niet zo lekker voelde. Wij bekeken de wassen ledematen die geofferd werden, luisterden naar de mis die continu werd opgedragen, en tijdens het hoogtepunt van de mis kwam daar als een trompet Seb’s gehuil doorheen…
We liepen door richting oude kerk, en kwamen langs de gouden Jezus, en langs de bijzondere kerststal. Intussen had Seb het helemaal gehad en hij huilde tranen met tuiten. Het bleek later dat zijn darmen van slag waren, geen wonder dat hij even niet zoveel kon hebben. We besloten nog een snelle blik in de kerk te werpen en dan huiswaarts te gaan. We hebben weer veel gezien en ervaren vandaag!
