Gisteravond heeft Peter (Davids broer), na 8 jaar studeren, zijn diploma uitgereikt gekregen! Daarmee natuurlijk van harte gefeliciteerd! De diploma-uitreiking vond plaats in Utrecht, in een erg warm en benauwd lokaaltje. De hele familie was meegekomen, ook de hele familie van Lilian (Peters vriendin) was present! Heel gezellig dus… We zaten met zijn allen achterin, want we kwamen een beetje laat binnen.
Eerst het officiële gedeelte, een leraar hield een toespraak, waarna iemand hem vroeg: “Wie bent u eigenlijk?”, dat was wel erg grappig. De andere sprekers stelden zich daarna allemaal netjes voor, die wilden die fout niet ook nog maken natuurlijk! Een ander vertelde wat persoonlijke dingen over de studenten, dat was minder interessant, aangezien wij die niet kenden. Na de praatjes moesten de studenten nog de eed afleggen. Ik heb niet goed kunnen zien wat Peter met zijn handen deed toen hij zei “dat beloof ik”, maar ik denk dat het wel goed zit. Toen volgde de uitreiking! Lilian en David stonden klaar met het fototoestel in de aanslag en Peter mocht in het tweede groepje aanschuiven om zijn diploma te tekenen. Ook werd hij nog symbolisch opgenomen in de Symphora-groep doordat er boven zijn hoofd een ballon tot ontploffing werd gebracht met confetti erin.
Na de uitreiking was het de beurt aan de studenten. Ze hadden nog een quizje voorbereid voor hun mentoren, zij moesten raden welke student met welke uitspraak werd bedoeld. Vragen als “Wie is het modepopje van de klas?” en “Wie is er altijd wel in voor een goede conversatie, al is het aan de telefoon?” waren natuurlijk makkelijk voor hen die Peter kenden. Ook na enig nadenken kwamen we wel uit “Wie heeft er een paar zware jaren achter de rug, maar is er sterker uitgekomen?” (Peters familie natuurlijk). Helaas zagen de mentoren dit anders, en schreven ze steeds namen op die we niet kenden. Toen uiteindelijk de verliezer bekend was was Peter een van degenen die na al die jaren eindelijk wraak mochten nemen: met een busje spoten ze allemaal smerig plakspul over de arme juf heen en het was schokkend om te zien hoeveel Peter van zijn daad genoot.
Toen was het zo’n beetje voorbij en gingen we met de hele bubs naar Amersfoort om daar nog even verder te feesten. Het huis was helemaal afgeladen en het was erg gezellig om iedereen even te zien. David en ik bleven maar een uurtje ofzo omdat we ook nog terug moesten rijden naar Den Haag en we al erg moe waren. Een ander keertje spreken we wel weer privé af om bij te kletsen. We zijn allemaal erg trots op Peter dat hij zo heeft doorgezet en dit resultaat heeft behaald!