Van 3 tot en met 7 oktober verbleef AeroDynamic in Eefde, om daar haar eerste CD op te nemen! Eerst moesten er natuurlijk allerlei voorbereidingen getroffen worden (naast het oefenen van de muziekstukken), zoals boodschappen doen, instrumenten verslepen en een busje huren. David was zo lief om te helpen met de logistiek, dus gingen wij op zondagochtend samen naar de Europcar om het busje op te halen. Ik wist niet precies welk formaat busje we nodig zouden hebben (tientallen blokfluiten, iedereen een koffer/weekendtas, opnameapparatuur…), dus ik had een bus gehuurd met 10 m^3 opslagruimte… Toen we aankwamen bij Europcar zagen we de bui al hangen, er stonden alleen heel kleine busjes en formaat kleine vrachtwagen: inderdaad, we kregen een gratis “upgrade”, een grotere bus voor dezelfde prijs. Maar dan ook meteen twee keer zo groot. Balen!
David en ik zagen er allebei wel een beetje tegenop om met die bus lekker door de centra van Den Haag en Amsterdam te moeten maneuvreren, maar het was niet anders. David kroop achter het stuur en ik nam onze eigen auto. De bus was gelukkig al aan alle kanten bekrast en gedeukt, dus eventuele schade zou niet erg opvallen. Het vervelendste stuk was toch wel bij ons in de straat. Smal, weinig ruimte. Het ging bijna mis. En vervolgens achteruit de straat weer uit en de (krappe) hoek om. Peentjes zweten voor ons allebei!
In Amsterdam was het makkelijker, we konden relatief grote wegen volgen. Eerst pikten we Jose Maria (de opnametechnicus) en een heleboel spullen op bij Stephanie’s huis, daarna gingen we naar het conservatorium om Maria, Stephanie en Filipa (die opnameleider zou zijn) op te halen. En toen naar Eefde! File natuurlijk, maar uiteindelijk kwamen we aan in “the middle of nowhere”. We dumpten de koffers bij de B&B en gingen naar de kapel om de boel op te zetten. Ik ging naar de Chinees voor avondeten, en David vertrok terug naar Den Haag om de bus terug te brengen. Die avond namen we al ons eerste stuk op, een lekker begin!
Op maandag gingen we om tien uur verder met de oude muziek, en dat ging redelijk voorspoedig. Wel kwamen we erachter dat het schema dat we gemaakt hadden wel aan de optimistische kant was. Ieder stuk duurde toch wel wat langer dan we hadden geschat. Dit komt vooral door dingen die je zelf niet in de hand hebt, zoals langsrijdende auto’s, overvliegende vliegtuigen, landbouwwerktuigen in de verte, iemand die elke dag het gras rond de kerk kwam maaien… We werkten door tot een uur of tien en vertrokken weer naar de B&B voor wat broodnodige slaap. Heerlijk om dan te gaan liggen, als je de hele dag hebt stilgestaan in een bepaalde houding (bewegen maakt immers geluid), dat vinden je spieren echt niet leuk, kan ik je vertellen.
Op dinsdag moesten we nog wat oude muziek doen, en gingen we daarna de boel opzetten voor de hedendaagse stukken. Ook namen we alvast een van de moderne stukken op. Ik ben erg benieuwd of de uitbundige vogeltjes te horen zullen zijn op de CD! We gingen tot een uur of negen door en gingen terug naar de B&B. Deze keer voelde het toch al wel een stuk zwaarder. Mijn stem was erg moe en kwam traag op gang. Na veel thee (liters, die ook echt verbruikt werden want ik hoefde nauwelijks naar de wc) werd het wel steeds beter, maar ik was bang voor de woensdag.
Op woensdag zouden we namelijk FACTA opnemen, en daar zit een enorm hoge pianissimopassage in waar ik niet meer goed bij kwam. Hard hoog lukte nog wel, maar zacht… dat stuk stelden we uit tot ‘s avonds, omdat dan mijn stem op zijn warmst en best zou zijn. We gingen die dag door tot ongeveer middernacht, maar toen stond het er ook op. Uiteindelijk hebben we vanwege problemen met fluiten twee stukken niet op kunnen nemen, maar de rest staat erop! Donderdag reden we terug en tegen het avondeten was ik weer thuis. Kapot, en mijn stem voelde als was deze getransplanteerd naar de harde schijf van Jose Maria. Nu moeten we bezig met selecteren, knippen, plakken, teksten en afbeeldingen voor het boekje… we hopen dat de CD met een half jaar ongeveer af is!
