Eindelijk was het zover: David en ik gingen met Pinksteren Ruud en Elizabeth bezoek in München! Ook mijn ouders waren van de partij. Zij zouden een dagje eerder vertrekken en met de auto gaan, wij zouden gaan vliegen. Dus, op zaterdagochtend om 4 uur ging de wekker… We sprongen ons bed uit, snel even douchen en een vers sapje drinken, spullen pakken, en de auto in! Om vijf uur reden we.
Iets voor zes uur kwamen we aan op de parking. Een beetje laat, we moesten omrijden omdat de oprit naar de snelweg dicht was. Gelukkig konden we dicht bij de terminal parkeren, en stond de pendelbus al voor ons klaar. We stonden dus om vijf over zes in de rij voor de incheckbalie. Niet om in te checken, dat hadden we online al gedaan, maar wel om de koffer af te geven. Gelukkig ging de rij sneller dan verwacht en om half zeven liepen we door de douane. Geen stripsearch deze keer, dus we liepen door naar de gate van Lufthansa, die gelukkig niet zo ver weg was. We konden bijna direct boarden. Het vliegtuig was een kleintje, dus geen slurf, maar gewoon via het trappetje naar binnen. Om zeven uur vertrokken we!
De vlucht verliep voorspoedig, en om 8:15 landden we op het vliegveld van München. We werden met een bus naar de vertrekhal gebracht, en gingen direct op zoek naar de S-Bahn. Die was makkelijk te vinden, maar de kaartjesautomaten accepteerden geen Maestro, dus moesten we ons kaartje contant betalen. David presteerde het om een briefje van twintig netjes bijna helemaal door midden te scheuren, dus moest ik op zoek naar een pinautomaat voor nieuw geld… maar goed, het lukte, en toen we ons kaartje hadden kwam de trein er precies aan. De reis naar München ging verder vrij soepel.
En toen het grote moment… na ruim drie jaar je broer en schoonzus weer zien! Een beetje spannend, maar wel heel leuk! Het appartement waar ze wonen was makkelijk te vinden, en we waren er al tegen tien uur! Het weerzien was bijzonder en heel fijn! We hadden veel te vertellen, te lachen en het was weer als vanouds.
Een paar uur later ging de bel, en ja hoor! Ook mijn ouders waren gearriveerd. De hele familie compleet, inclusief Bobby de baby, wauw! We hebben die zaterdag veel gepraat en gelachen. En natuurlijk wat plannetjes gemaakt voor de komende dagen. Aangezien Rina de week erna jarig was, besloten we het met zijn zessen in München te vieren, op zondag.
Dus op zondag hebben we allemaal Rina gefeliciteerd, en cadeautjes gegeven. Er waren ook nog cadeautjes voor Ruud en Elizabeth en voor David en mij. Vervolgens gingen we een eindje wandelen naar Schloss Nymphenburg. Een prachtige omgeving, en allemaal vlakbij het huis van Ruud en Elizabeth. We konden ook niet zo ver lopen in verband met de heup-/rugklachten van Jan en de zwangerschap van Elizabeth, gelukkig was dat ook niet nodig.
Die avond gingen we uit eten bij de Griek om de hoek. Dat was een succes! Prima eten, wel veel, en we zaten er gezellig. ‘s Avonds nog maar een wijntje/biertje doen bij R&E en dan naar ons eigen adresje. Dat trouwens, zeer ideaal, twee straten verderop lag! Dat was dan ook gelijk het grootste voordeel, want het logeeradres was wel wat vies en stoffig. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken.
Op maandag was het weer nog geweldiger dan op zondag, dus gingen we lekker naar buiten. We wandelden naar de Hirschgarten, een groot park met een Biergarten. Het leuke van een Biergarten is dat je er je eigen eten gewoon mag opeten. Daarnaast word je natuurlijk geacht om iets te drinken te bestellen. Doorgaans bier. Grappig hoe echt iedereen (behalve kinderen natuurlijk) enorme pullen bier drinkt daar. Het is daar heel gewoon!
We wandelden wat, gingen hier en daar even zitten, bekeken een spelletje Kubb (heel leuk!), en namen een biertje. Heel ontspannen allemaal, en echt lekker om buiten te zijn. Dit park leefde ook echt, heel gezellig, en de ontspannen sfeer heeft natuurlijk direct invloed op jouw eigen gevoel. Die avond aten we nog gezamenlijk, dronken een glaasje wijn, en toen was het helaas zover: afscheid nemen. Eigenlijk voelde het veel te kort, al was het in die korte tijd wel heel erg fijn en gezellig. Maar ja, het was niet anders.
Op dinsdag moesten David en ik ons nog even vermaken, aangezien we pas ‘s avonds vlogen (misverstandje). We besloten om nog even naar het centrum te gaan. We hadden immers nog niet veel gezien van München. Toch beviel het ons niet zo om met die zware koffer door een drukke stad te slepen. We waren moe van alle indrukken, en besloten om alvast naar het vliegveld te gaan. Daar kwamen we erachter, dat we onze koffer al konden inchecken (automatisch), dus dat was ook alweer geregeld! We waren wel erg vroeg: het was nog maar vier uur, en we zouden om 20.50 vliegen.
Dus… wat doe je dan? Een spelletje op je netbook, een glaasje sap drinken, een fruitsalade eten, een beetje rondkijken bij de tijdschriften (wow, wat veel over breien!), en dan door de douane, een Dürüm Döner eten als avondeten (hmmm)… en dan door de douane! Ik had nog wat wisselgeld van David in mijn broekzak zitten, dus ging het ding af, en werd ik weer ouderwets gefouilleerd. Ik had het al gemist. David, bedankt!
En aan de andere kant van de douane vonden we een soort internetlounge, waar we lekker rustig konden zitten. Heerlijk! Even het netbookje aan de stroom en alvast wat foto’s kijken, een spelletje doen…. de tijd vloog voorbij, en we mochten alweer boarden. Opnieuw met de bus naar het vliegtuigje, en we vlogen weer mooi op schema. Tegen tien uur landden we op Schiphol. Wat waren we blij dat we lekker met de auto (die er gelukkig nog stond) naar huis konden rijden! Nog voor middernacht waren we thuis!
